Beschermingsbewind, mentorschap en curatele: wat is het verschil?

Beschermingsbewind, mentorschap en curatele lijken op elkaar, maar toch zijn er grote verschillen. Wij leggen u de verschillen graag uit.

Er zijn 3 wettelijke maatregelen om meerderjarigen te beschermen die hun eigen belangen onvoldoende zelf kunnen behartigen. Beschermingsbewind, mentorschap en curatele. Een bewindvoerder behartigt de financiële belangen van een cliënt. Een mentor behartigt de belangen op het gebied van zorg en behandeling. Een curator heeft nog enkele extra wettelijke bevoegdheden, en doet beide.

De maatregelen zijn vooral bedoeld ter bescherming van de persoon en om misbruik van zijn situatie door anderen te voorkomen.

U kent CAV waarschijnlijk als beschermingsbewindvoerder. Maar wij treden ook voor steeds meer mensen op als mentor of curator.

De mentor
Een mentor neemt beslissingen voor cliënten over zorg en behandeling. Vanzelfsprekend doen we dat zo veel mogelijk in overleg met de cliënt en betrokken familieleden. Maar de beslissing ligt bij de mentor, ook als cliënt of familie er anders over denken. Een mentor heeft minstens 6 keer per jaar contact met of over de cliënt, maar hij is geen zorgverlener.

Als mentor regelen wij de persoonlijke zaken van de cliënt en treden op als zijn wettelijk vertegenwoordiger. Dat kan pas na uitspraak van de rechtbank op basis van een beschikking. De verplichtingen van de mentor bestaan vooral uit het uitbrengen van verslag aan de rechtbank en het regelmatige contact met onze cliënten.

Wij nemen dan een beslissing over de verzorging, verpleging behandeling en begeleiding van uw en onze cliënten. De cliënt is immers zelf niet meer bevoegd om hierin beslissingen te nemen. Wel wordt de cliënt er zoveel mogelijk bij betrokken. Over hoogstpersoonlijke zaken mag de mentor geen beslissing nemen. Denk bijvoorbeeld aan echtscheiding, donorregistratie, adoptie of opname in een instelling.

De Curator
Curatele is de zwaarste maatregel. Iemand die onder curatele staat is volledig handelingsonbekwaam. Dat betekent dat hij nergens meer zelf voor mag tekenen. Het is het beste te  vergelijken met de positie van een minderjarig kind. Die mag feitelijk ook niets zonder toestemming van zijn ouders.

Vanzelfsprekend zijn er ook zaken waar een curator niet over gaat. Dat zijn de al eerder genoemde ‘hoogstpersoonlijke’ zaken. Dat zijn zaken zoals een scheiding, erkennen van kinderen of euthanasie. Ook over opname in een psychiatrisch ziekenhuis. Een curator kan dus niet zorgen dat iemand tegen zijn zin opgenomen wordt of een behandeling ondergaat. Dat kan alleen op basis van de wet BOPZ, die gaat over dwang in de zorg.

Als wij als Stichting CAV zowel bewindvoerder als mentor van iemand zijn, werken wij in principe met twee verschillende aanspreekpunten. Een mentor houdt zich met de zorg bezig terwijl de bewindvoerder zich met de financiële zaken bezighoudt. Ook iemand die bij ons onder curatele staat heeft twee aanspreekpunten. Op die manier kunnen wij een cliënt op beide punten optimaal helpen.